Ey Ankara!
Bak yine ben geldim.
Bu sefer yüklü geldim sana
Bu sefer yüküm çok ağır…

Çantam hayal kırıklıklarıyla dolu
Kafam ise karmakarışık düşüncelerle
Kulaklarımda hala yalancı yarimin
Yalan sevgi sözleri çınlamakta…

Nasıl kandım ona? Nasıl?
Yine yalnızlığımla baş başa kaldım…
Ensemde ayrılğın soğuk nefesi .
Ve çok üşüyorun Ankara!

Hadi sar beni,
Sar sessiz sokaklarınla.
Tut boş caddelerinle ellerimden
Tut ellerimden, tut vakit geçmeden.

Konuş benimle Ankara
Susma!
Bari sen kaçma!
Sen dinle Yüreğimin acılı ezgisini...

İlk değil bu başıma gelen,
Belki sonda değil
Ama Konuşmalıyım işte,
Anlatmalıyım derdimi,
Her kaldırım taşına

Gerçi sen bilirsin beni
Az dinlemedin bu yüreği
Kalbimin ayak izi var her sokağında
Yalnızlığımın sesi yankılandı hep kale duvarlarında.

İyi tanırsın beni.
Bunu da atlatırım bilirsin.

Bilirsin Ankara!
Yorulurum ama yıkılmam…


26.01.2010 Ankara
Tuğrul Dinçer