11
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1960
Okunma

söz, iki cılız kelimenin bir araya gelmesi değildir
söz, eski bir defterin sararmış yaprakları arasında ki ,gül yaprakları hiç değil
söz ,kara kan gibi düşen zülüfdür
söz ,aşık kalplerin sonsuza dek birbirlerinde kalmaya verilmiş
mührüdür
öyleyse
bu ayrılık kelamını kim etti?
senden sonra
hep birilerine ihanet ettim
hep birilerinin düşlerinden çaldım
sonra tüm hatıraları
soğuk tavda dövülmüş kurşunlarla delik deşik edip
kan damlalarını şifa niyetine alnıma sürdüm
kahroldum
sokak aralarının kireçli duvarlarına yaslanıp kayboldum
ölümüne adaklar diledim mum ışığında
bir yanıp bir daha yanmadım
senden sonra
kalbimin yan odalarında gizlediğim umutlarımı
bir bir rehinciyi sattım
rahmimde hep kısır düşler büyüttüm
yorgun rüzgarlarımda saçlarımı savurdum
uzak düşlerimin kokusu yayılırken geceye
göğsüm çürüyor artık
karanlığımın en ulaşılmaz yerinde
fener tutsam göreyim diye kendimi
ışığı bile seni gösterirken
kaç musalla taşı daha bekleyecek
varla yok arasında ki bu beden
hele
sen gittikten sonra
sayıyorum ellerine artık bozuk para gibi kendimi
ve biliyorum ki üç pula israf edeceksin beni...
syrus
5.0
100% (10)