Yar…
Yine sessiz
Bir ağıt geliyor yüreğimden
Ve derinliğin kuşattığı hüznün dilinden

Kar eylemiyor
Keder ve gam yar elinden
Sinemin meşkinden, düşünmek aşk iken

Neyleyim,
Hangi iklimin hazan resmiyim
Boynumu büker nefesi müddeti beklerim

Kime ne derim,
Derdimle yarenim bilirim
Aşk için şükrederim, öteyle ne serinlerim

Ey ney deşme
Sen yaramı fakirliği bilirim
Ne yar için yanarım ve ne de ikbal tanırım

Şimdi bahtın
Halatından tutanım, ağlarım
Ne derde yanarım ne şevki aşkla tadanım

Bir ses duyarım
Ve nidasında ibret ararım
Ruhumun serencamında kalbimi yoklarım

Kim ne söylerse
Zihnimde tararım yanarım
Nefesin azizliğinde aşkı sorgularım ağlarım

Yâd eller
Hasretin bağıdır ve özlemle tanınır
Şayet aşk olmasaydı, insan olmak bühtandır

Sevda niye
Vardır, muhabbet aşkın sanatıdır
Evet, yaşamak ve ömrü nurlandırmak farktır

Arzın efsunu
Aşkla yudumlanır ve haz yaşanır
Her kim hakka kul olmayı kuşanırsa, şahlanır

Hayat niye
Süruru nazdır, elemle insan duadır
Selam kalbin anahtarı, sevda aşkın yumağıdır

Ne kadar
Kalbinle barışıksan, ruhuna tanıksın
Sen şahitliğin kefaretiyle anlamlaşan insansın

Çileyle sabrı
Kuşanırsın, inayet içinde yanıksın
Ve sen yazılanlar içinde kazaya dönüşen aşksın

Üzüm asmayla,
Gül dikeniyle, söz kalbinle aşkta
Başkalaşmak ise insan kimliğinde ağır bir hasta

Yas ne ağıtın
Ve ne kaybolan canın halinde başka
Meşk erdemin yangınlığında ve kalbi adımlar arda

Korkma ölümden
Ve acizliğin kederindeki demden
Mukadderat vasfın birliğinde senin için azimetken

Mavera dirliğinden,
Hesabın netliğinde aşk ver iken
Gül kokusu benliğinde, sevda kalbin ikliminde serde

Ey edip durma
Sen yaz, yaz ki suskunluk kalbi niyaz
Gönüller ebet içinde sabrı kuşanan ayaz, durma yaz

Aşk için her söz
Maslahatın derinliğinde edebiyle naz
Sen yaz ki sukutumun çığlığı ve aşk farklılığı yaşansın

Mustafa Cilasun