Umutsuzluğa odaklanmış, kül rengi sabahlar

Aç perdelerini !!!
Enginleri aşıp gelen, gümüş damlaları
Salacağız yetim gülüşlerimize

Sonra..
Ilık rüzgarla gönle düşen
Boynu bükük sevinçlerimizi
Adarken
Tek nefeslik molalarımıza
Ellerimizden, sürgün ederek çaresizliği
Özgürlüğü rüzgarın boynuna asıp
gözlerimize
kelebek kanadında ki motifleri işleyeceğiz


Ah bir bilsen
Yükümüz azaldıkça
Yaşamdan arta kalanlar
Aynalara siper
Geçmeye mahkûm saatler
Hangi gün ışığı çalacak hayallerimizi
Silinmeyecekmiş gibi duruyor
adım izlerimiz
oysa

Yaşamın uğultusu
Yüreğimize yasladığımız bir avuç su
Bak.
Yine denizin koynunda gökyüzü
Hasret maviye

Mevsimler dans ederken
Gece ile gündüzle
Nerden bilebilirdik ki
Karaya âşıktır nilüfer çiçekleri
Suyun duruluğunda belirginleşen saflığın
Yansımasıdır
Bütün kaybedişlerimiz


Üşüdük ama, ayaz günlerde yine delicesine yürüdük
Donuk mevsimlere yazıldı
İnanç seferlerimiz

Karanlıkları göğe gelin edip
Kazanan olmalıydık

biz…..

Bir bir
Vuslatın çiçeklerini
Kalbimizin her köşesine döşemeliydik
Ki..
Her yeni gün, yeni bir sabahtır diyerek
umutla..

2010...