Güneş seninle doğar yine senle batardı
Hicranın can-içime onmaz acı katardı

Ciğerimi dağladı bir bilsen hasretimi
Ha yağdım-yağacağım bir görsen kasvetimi

Gelmedin yanaklarım selinde yaşlarımın
Gönlümün mimikleri elinde kaşlarımın

Gelseydin taç yapardım seni ben saçlarıma
Bab-ı sertaç açardım gönül yamaçlarıma

Çocuklar kadar masum uzanıp dizlerine
Seninle çıkacaktım mutluluk düzlerine

Koşarak geçecektim sıratın köprüsünü
Görmezden gelecektim ayrılık törpüsünü

Dağların tepesinden yuvarlayıp karları
Bir bir eritecektim içimdeki harları

Bendime sığmayarak sellere karacaktım
Surları yalayarak yanına varacaktım

*

Ruyasında cananın coşup dalgalanırım
Bazen kendi kendimle böyle kavgalanırım

Sonra yüzümü sürüp o yüce divanına
Derim kavuştur artık bu canı cananına

Bilirim döndürmezsin duaları geri sen
Senden onu dilerim eğer kabul edersen

Coştu gönül dinlemez sesimi ona duyur
Dilek gibi bilmesin sen ona ferman buyur

Kalbinin ta içinde hissetsin varlığımı
Kendi istirham etsin samimi yarlığımı

Gururun kilimini şimdi ben dokuyayım
Göndersin mendilinde şu notu okuyayım

Vuslat-ı şahanemdir elini tutabilsem
Cennet-i kevser’imdir yanında yatabilsem