ben
ölen ana
öksüz yavru
dağınık yuva
uçarken yuttum son lokmamı
kursağımda kaldı son darı
ne söyleyeyim; bir sapan taşıdır bizi bu hallere koyan
Azrail`in çocuklarına yaşam çok
bir güvercin öldü de ne oldu?
dünya mı battı?

ben
kopan yaprak
kırılan dal
düşüp ezilen nar
meyve verdiğim ilk baharımdı
savuramadan fidanlığımı
ne söyleyeyim; bir kör şairdir bizi bu hallere koyan
Azrail´in çocuklarına yaşam çok
bir ağaç kesildi de ne oldu?
dünya mı battı?

ben
bin yıllık tarih
coğrafya
kültür
eski bir köy
kuruyan göl
gurbete gönderip son insanımı
kurtaramadan bir çatımı
ne söyleyeyim; bir cahil kafadır bizi bu hallere koyan
Azrail`in çocuklarına yaşam çok
bir baraj yapıldı da ne oldu?
dünya mı battı?

ben
bir kara çarşaflı
boş bir pazar yeri
yıkık duvar
ateş hattı
yanık saçlarımı tarayıp
gömüyorum çocuklarımı
ne söyleyeyim; iki köpeğin kuduzluğudur bizi bu hallere koyan
Azrail`in çocuklarına yaşam çok
bir savaş çıktı da ne oldu?
dünya mı battı?

ne söyleyeyim?
insanlığımız biraz daha azaldı
yaşam biraz daha tükendi
yüreklerimiz bir kere daha kirlendi