Oysa hesabı hep fazladan ödemişim,
Üstü kalsın diyerek terk etmişim sevdalarımı...
Ne peşimden gelecek yüzleri kalmış,
Ne de geçen günleri anımsayacak kadar sevmişler beni...
Gökyüzünde tuttuğum bir yıldız gibi kayacaklar avuçlarımdan,
Yüzüm yok ki sol elimi uzatıp tutmaya sevdalarımı,
Yüzüm yok ki gözlerinizdeki kaygı bilmez düşleri tekrar tekrar sarıp izlemeye...
Başka kim gelip yakar ki kalbimi sizin gibi?
Gelmesinler de zaten yanmaya takatim yok artık!
Kalbimi derin bir mabedin gözlerine gizleyeceğim,
Ne birisi elini uzatabilecek ne de bakabilecek doyasıya buğusuna...
Sonra kendimi saklayacağım; gözlerinizden...
Ulaşamayacaksınız, belki de merak bile etmeyeceksiniz...
Damlayan incilerim artık umurunuzda olmayacak...
Biteceğim elbet bende,
Sizin gibi kör olacağım, gerçek sevdalara dalmayacak gözlerim...
Elbet ben de anımsayacağım gözlerinizi,
Ama aşka kör edeceğim yosun gözlerimi...

Şimdi gidiyorum...
Ne olursa olsun acıma yüzümde ufak bir tebessüm ile bakacağım...
Söz veriyorum kayıp gitmişken siz gözlerimden,
Ben de sizleri kaydıracağım evrenin sonu bilinmez sürgünlüğüne...
Ne tutunacak bir dalınız olacağım,
Ne de uçurumun mucizesi...
Sizi gözlerimden terk ediyorum...
Artık hayaliniz bile olmayacak ellerimde,
Silinecek gözlerimdeki gölgeleriniz birer birer...

Üstü Kalsın Aşkımın...