1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1185
Okunma
Rüzgar üstüne estiğinde duyarsın belki
Fırtınaya savurduğum sözcüklerimi
Bir gölün kenarında görürsün belki,
Suda çözülmüş hayat resmimi...
Güneşten ruhuma sinen gölgeler
Konuşuyor yerlere, benim yerime
Yokluğun varlığımda ve neyleyim
Varlığım yokluğunda, yaşıyorum öylesine
Öylesine dalıp dalıp gidiyorum ki
Ben bile tanımakta zorlanıyorum kendimi
Seni ezberlemekten kendimden az hatırlıyorum
Sen de unutmuşsan beni eğer,
Bil ki sen dolusu bir ben batacak
Hüzün dağlarının arkasından.
Seni beraber götürmüş olacağım.
Artık olmayan benle olan hayalin;
Artık yalnız “böyle” ikimiz
Artık bu türden bir benle sen kalırız
Sonsuzluğun ulu orta yerinde
Bir benle sen kalırız;
Bir ben
Bir sen
Unutuluşta unutma o halde
Bir sen hatırlasa yeter ben için...
Z. ABİDİN TOPRAK
Cevap Yaz