İNSAN

başı tepede, ayakları yerde
dik duran bir canlıdır
düşünür
çünkü beyni vardır
somuttur, soyut değil
bilinçle yaşar, güdülerle değil

var mı ondan başka gülebilen
var mı hıçkırarak ağlayabilen
mesela
en sadık havhav, hiç gülebilir mi
mesela mırmır hiç ağlayabilir mi
ağlayabilir mi gıtgıdak vakvak
kurbağa vırak vırak
kıvırcık kuzu gülebilir mi
çok üzgünüm diyebilir mi
ya sakallı keçi, uzun kulak
düşünüp taşınarak
ağlayan bir hayvan var mı
gözyaşı akıtarak
var mı bir hayvan
gülebilen katılarak
insandır insan
o yaşar tek, akla duygu katarak

ama
bir yanı insansa insanın
öbür yanı hep hayvandır
terbiye etmişse hayvan yanını
iyi insandır
insan gibi davranır
lakin terbiye edememişse
birazcık hayvandır
bazen hayvanlaşır
aslında insan
iki ayaklı bir hayvandır

dersek…
bazıları alınır


baş tepede ama göklerde değil
ayaklar yerde olsun, havada değil
sözde insanız biz, hayvan değil
o zaman gelin sınananlım
neymişiz anlayalım
soralım bakalım kendimize
acaba ne kadar insanız diye
sonuca bir bakalım…

“var mısınız?”

Tevfik Tekmen. Ekim/2009 Lüleburgaz*