34
Yorum
1
Beğeni
4,8
Puan
2910
Okunma

Henüz onsekizindeydi…
Yıllar önce babası denizde kaybolmuştu.
Annesiydi hayatta tek dayanağı…
“Çaresi olsaydı ömür alırdım
Hayat sen ne çabuk harcadın beni.”
Hep bu şarkıyı söylerdi.
Başına gelecekleri biliyormuş gibi.
İbrahim’e Ağıt
Söylerdin şarkını hep, gönülden ve yürekten
Büyüktü dünyadan derdin, vakit çok erkendi
Zamansız bir veda ile, bizleri terk ederken
Hayat sen ne çabuk, harcadın can İbrahim’i
Baba yoktu hayatta, anne onun elleri
Yaşı daha onsekiz, başta kavak yelleri
Aklı baştan giderdi, görünce güzelleri
Hayat sen ne çabuk, harcadın dost İbrahim’i
Daha gencecikti o, çok severdi gezmeyi
Koşardı yardımına , sıkıntıda olanın
Yüzü hep gülerdi, kırmazdı hiç kimseyi
Hayat sen ne çabuk, harcadın can İbrahim’i
Yoktu birikmişi, ne varsa avuçta elde
Yeni bitmişti lise, çalıştı hep tatilde
Gündüzleri sahilde, gece barda kafede
Hayat sen ne çabuk, harcadın dost İbrahim’i
Karnı ağrıyor sanmış, anlamamış sancıyı
Giderim sabah demiş, dinlememiş acıyı
Meğer apandisitmiş , amansız hastalığı
Hayat sen ne çabuk, harcadın can İbrahim’i
Yanında kimse yokmuş , o hastalandığında
Annesi köyde imiş, baba zaten kayıpta
İş işten geçmiş hastaneye vardığında
Hayat sen ne çabuk, harcadın dost İbrahim’i
Çaresi olsaydı, ömür alırım diyordun
"Hayat sen ne çabuk harcadın", hep söylüyordun
Genç yaşta öleceğini, sanki biliyordun
Hayat çabuk harcadın, kardeşim İbrahim’i
Nur içinde yat değerli kardeşim.
Günay Özdemir 10.01.2010 / merSİNop
Fotoğraf: Sinop 2009
5.0
95% (18)
1.0
5% (1)