1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
932
Okunma
Soğuğun düşündürdükleri
süslüyor rüzgarın ıslığı
bu soğuk günü
vınlayıp duruyor
öç alıyor sanki
şafağın bu sessizliğinde
daha çıplağım
daha yalnızım
benimle konuşan herkese
her şeye
çok uzağım
sevdiğim her şeyi unutuyorum
düşlerim siyah
denizlerim kurumuş
gündüzlerim yok olmuş
yuvasından düşen yavru kuşlar
gibi
ürperen ve ağlayan
ruhumu
yalnızlık sarmış
nerelere gitmeliyim
kimlere rastlarım ben
beni kim dinler
kim anlar ki …
mustafa kaya
21.11.2004 / üsküdar
5.0
100% (1)
Cevap Yaz