4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1245
Okunma
Yalnızlığın yokuşunda hayat
bir bir dökülen yapraklar gibi
ve kuruyup solan kır ciçeğinin
o bitmeyen umudunun içindeki
o suskun sesi
bir sonraki bahar güneşi
ve yeniden doğuşun bahardaki nefesi
işde hayat
hiç bitmeyen bir senfoni
ama bütün güzelliği
sevgi
kaybetme
sakın kaybetme
o yüreğinin içindeki seni
yenide
yeniden hayata getiren
sevgiyi.
EYLÜL 2009
Nihat BAĞCI
Cevap Yaz