bitse ya ömrümüz..
görmesek ya birbirimizi..

sevmesek ya hiç kimseyi..
bekleyen bırakmasak arkamızda..

taş kalpli olsak..kırılmadık kalp bırakmasak..
ansızın hayatlarından çekip gitsek..

arkamızda bir enkaz bırakıp hayata devam etsek..
sevmek yerine sevmiyorum kelimesini da çok kullansak..

bizide severler mi o zaman......

bizi bırakıp gittikleri halleri düşünüp,
dönüp arkalarına bakarlar mı..
yoksa enkazdan çıktığımızı görüp
tekrardan yıkarlar mı..

peki sen ne yaparsın..

gidermisin arkana bakmadan..
umrunda bile olmadan..
ne haldedir ne yapıyordur diye kendine sormadan..
yaşar mısın artık hayatında o olmadan..

beklermisin onu yolun sonunda..
severmisin onu yine son ömründe..
kalbini incitir misin acımsın onun canı diye..
sevmez misin başkasını yoksa o artık yok diye..

sen yapamazsın..
sen başkasını sevemezsin..
onun kalbini incitemezsin..

onun hayatında sen olmasan bile,
o senin hayatında hep var olan..
onu hiçbir şeye değişemeyensin..
adını andığında gözleri dolansın..
sabahları onunla uyanansın,
geceleri son kez onu düşünüp gözlerini kapayansın..
yemeklerini onunla yiyen..
büyürken onunla büyüyen..
gülerken onun gözlerine gülen..
sevmezken bile onu hep sevensin..

sen bir cennetsin sahibine..
sen bir cennetsin kalbime..
sen öyle birisin ki..
inan,
bir daha hiç gelmeyecek ömrüme....