Bu akşam;
İstanbul’un semalarında
Kar tanelerinin oynaşmasını izliyorum...
İçimdeki sen bir kartanesi misalinde
Sabaha varmadan eriyip gitti....
Başımın üstünde uçuşup giden düşleri,
Umutları ve geride kalan
Sevdanın bir çekimlik nefesini
Son kez hissediyorum enkaz yüklü yüreğimde....
Sessizliğimde sensizlikteyim sevgili..

Yokluğuna hiç alışamadığım
Bir sevgilinin özlemiyle yanarken,
Yangınlarda buz tutuyor yanık sinem..
Gözçukurlarımı grileşmiş hatıralar kapatıyor
Bir kartanesiyle...
Kirpiklerim buz tutuyor hiç açılmaksızın..

Üşüyor benliğim yalnızlığın karlı havasında...
İstanbul’u kar kaplıyor matemin soğuğunda..
Kırgınlıklarım uçuşuyor griye çalan düşlerimde
Ve sen olmayanım.;.
BEKLETEN SEN DEĞİL MİYDİN YORGUN KALBİMİ.?...
ARTIK ARASANDA BULAMASSIN BU YAŞLI FANİYİ
GÖRÜP UZNAMAYACAĞIN IRAĞINDA,
KULAKLARININ DUYAMAYACAĞI KADAR UZAK ÇIĞLIKLARDAYIM ARTIK!
VE SEN HİÇ BİLMEYECEKSİN,
O GÖZLERİNİN BANA NELER ETTİĞİNİ....


NEO KLASİK 05.01.2010