Ben aglarken
Gözlerimde yaşlarla
İçimdeki hıçkırıgı bastırmaya çalışan
Yüreğimin sessiz eli

Hala nasılda taze
Sanki dün gibi anılar
Ben aglarken sen mutlu’musun

Hatırlarmısın
Bir sabah aniden gelişimi
Karşına apansız çıkışımı
Tıpkı bir tiyatro sahnesindeki
İki oyuncu gibiydik

Sen esas oglan ben esas kız
Aynı sahnede olmak
Nasıl bir heyecandı bilemezsin
Her yanımı sarmıştı sıcaklığın

Ellerim titriyor
Kalbim çırpınıyordu
İçimde anlatılmaz bir heyecan

Sen romeo ben juliet
Ben o sahnenin
Tek gerçek oyuncusu
Sense gerçekte figuran

Her an her role uyan
Bir figuran
Yeterki rol verilsindi

Ama bilmedigin bir şey vardı
Juliet en zor rolu oynar
Ve oyunun sonunda......

Belki bu juliet ölmedi ama
Sen onu daha beter öldürdün
O sahnede oynamaya davet ederek

Şimdi gözlerimde yaş
Ben aglarken
Sen hangi sahnede kimlerle oynuyorsun.....

Hülya Kanber