3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2246
Okunma
o şimdi,
hüzün çökmüş bedeni ile
sularla akıp giden
ömrün kıyısında,
asırlık çeşmenin önünde eğilmiş;
anılarla baş başadır;
biliyorum.
gelmesin diye
gece üstüne üstüne,
siyah elbisesinin kollarını telaşla sıvamış,
ince bileklerini birbirine kavuşturmuş;
yorgun avuçlarıyla
son derece durgun,
ak yüzünü yıkarken hayallere dalmıştır;
biliyorum.
ismimin yazılı olduğu köhne duvarın
sıvaları çoktan dökülmüştür;
biliyorum.
kapanmıştır bütün kapıları şehrin.
yüreğimden uçurduğum ak kanatlı kuş;
öylece, kalakalmıştır sevdamın menzilinde;
biliyorum...
5.0
100% (1)
Cevap Yaz