Artık tepebaşı kahvesine uğramaz oldum.
Oysa bendim bir zamanlar,
Orayı uğrak yapan,
Orayı çok seven.
Bendim köşedeki cılız iskemleye yaslanıp,
Elimdeki sigaradan bir nefes çekip,
Demli iki çay söyleyip,
Duvardaki şarkıcının posterine bakıp,
Bendim hayaller kuran.
İçerinin tozlu havasını ciğerlerime çekip,
Bendim çoğu zaman yorgunluktan oracıkta uyuyakalan.
İlk kez seni orada düşünmüştüm.
Sana ilk mektubumu orada yazmıştım,
Senden gelen ilk mektubu orada okumuştum.
İlk kez seni orada anlatmıştım.
Senden ayrılınca ilk kez oraya gitmiştim.
Sensizliğe orada alışmıştım.
Oysa şimdi oraya uğramaz oldum.
Cilasız iskemlelerde bir başkası oturuyordur herhalde.
Bir başkası düşünüyordur sevdiğini,
Bir başkası yazıyordur sevda dolu mektubu.
Artık gitmeyeceğim oraya,
Kapısına kilit vurdum,
Açmayacağım.
O kahvedeki tüm anılarımı yaktım,
Tüm sevinçlerimi,
Tüm hüzünlerimi yaktım.
Varsın başkaları anlatsın boyasız duvarlara sevdalarını,
Varsın başkaları ağlasın köşelerde gizli gizli.
Çünkü benim düşünecek,
Hiç kimsem kalmadı.
Yapayalnızım şimdi.
Caddelerde.
Şimdi Tepebaşı Kahvesi,
Benden çok uzakta...
onur sancak