Müge’me
Bahçemde yetişen bir güzel sümbül.
Gönlüme yer edip kaldı yerleşti.
Sesi kulağımda içli bir bülbül,
Sevgisi içime daldı yerleşti.

Özlemim güneşi sevgim su idi.
Ruhuma rengarenk bir duygu serdi.
Verdiysem ona bir, bin geri verdi.
Kokusun içime saldı yerleşti.

Kurak bir toprağa benzerdi gönlüm.
Ne güneşim vardı ne de sümbülüm.
’Bir çiçek’ diyerek geçerken ömrüm.
Sevgisi ruhumu yardı yerleşti.

İhtiyacım vardı ona,sevgiye
Tanrımdan bir lütuf güzel hediye,
Yüzümü ömrümce güldürsün diye.
Sümbülüm hayatıma girdi yerleşti.

Çiçek özleminin kor ateşinde,
Otuzlu yaşımın ta en başında,
Sonbahar ekimde ayın beşinde,
Güneş gibi doğdu geldi yerleşti.

Ömrümde baharsın sen güzel sümbül.
Yüzümü güldürdün duam sen de gül.
Sıcak gülüşünle o tatlı bir dil,
Kara bulutlarım sildi yerleşti.
2008-Antakya

Mahmut Çetin Zorba