Kervan yürür,
Yürüyünce gökleri ve yeri visal rüzgarları bürür.

Hüznün kuşları, kanatlarını çırpınca göklere,
Sevdası yüreğime filizlenir denizdeki renginin,
Fısıltılarda umut bulan yüreğim, ses verince bir neye,
Şafağın yelesinde, huzurunu bulurum, içimdeki bir benin.

Geceyle yükselmekte gönlün çırpınışlarının sesi,
Umudun elbisesini giyinmiş dolunay, nurdan tennuresi,
Biçare, bekletir soluksuzca, aşkın zincirlediği hevesi,
Çarelerin çaresini zikreyler, sonsuzluk yolunun kafilesi.

Kervan yürür,
Yürüyünce gökleri ve yeri visal rüzgarları bürür,
Bülbül güle derki: gönlüm ancak sende teselli bulur,
Dikenlerin beni sana kavuşturan gözyaşlarım olur.

Yürü ey kervan! katre gibi düşer yüreğime katran,
Nefesi yolculukta ara, yolculukta döner ancak bu devran.
Sesi sessizlikten sor, sükûnda bulunur, sükûnda aydınlanır can.

Bir nefes ver ey ney, aşk zindanlarına,
Hakikatte dirilsin gönül, yansın aşkın oduna.


VİSAL RÜZGARI