Hayatında hiç olmayan bir ben,
Ve de hayatımdan hiç çıkmayan bir sen…
Ne hatırında bir yer işgal etmişliğim var,
Ne de cümlene kelime olarak girmişliğim…
Bir kere kulağına ses olamamış,
Bir kere ağzından ses olarak çıkamamış…
Ne gözlerine bir cisim olarak yansımış,
Ne de ellerine bir nesne olarak değmişliğim var…
Yani senin için ben ;
Boş kağıt kadar yazısız, anısız ve de hatırsız…
Yoldan geçen adam kadar yabancı,
Boş bakan gözler kadar anlamsız,
Ve de son kullanma tarihi geçmiş bir ürün kadar değersizim…
Değersizim , çünki;
Hayatında hiç yer işgal etmişliğim,
Kısa da olsa bir zamanını çalmışlığım ,
Ya da ne bileyim yani bi merhabalığımız bile yoktu be…
Onun içinde bu değer vasfı;
Hiç elde edemediğim bir şeydi sende…
Düne kadar ne tanırdın beni,
Ne varlığımı bilirdin,
Ne de bu halimi…
Yani nasıl bir şeydir bu biliyor musun ?
Yani ;
Sen varlığımı dahi bilmezken,
Senin için yaşayan birisi olmak…
Yani böyle varya…
Yani…
Ya da..
Boşver en iyisi…
Yaşamayan bilmez,
Çekmeyen anlamaz,
Hissetmeyen sevmez böylesine.
Yanaklarının kırmızılığı hep aklımda,
Sürekli gözümün önünde
Ve de hep önünde olacak…
Sen benim gönlümün ana sponsoru,
Rüya sinemasında izlediğim filmlerimin esas kızı,
Yaşama nedenim,
Nefes almama beni iten ana etkenim,
Şiir demeye cesaret edemediğim yazılarımın kaynak suyu,
Yatıpta uyuyamadığım,
Uyuyamayıpta sessizce herkeslere, her şeylere,
Kızdığım gecelerimin tesellisi,
Her yeni güne tekrardan uyanma nedenimsin sen…
Bir kere çok yakın oldum sana,
Bir kere dokundum, değdim sana…
Ama onda bile senin hatırında yer işgal edemedim…
Baygınken ne hatırlayacaksın ki,
Ölü gibiydin ellerimde,
Solup gitmiş bir gül gibiydin…
Kollarımda götürmem gereken yere kadar,
Geçen süre hepi topu ya dört,
Ya da beş dakka…
İşte senin algılamanın imkansız olduğu,
Bu dakikalardı
Hayatında kaldığım ilk ve tek süre…
Sevdim seni be…
Hem de nasıl biliyomusun ?
Senin deyiminle “kocaman”…
Özledim seni ,
Bekledim seni,
Yazdım seni,
Çizdim seni,
Sonra attım çizdiklerimi,
Yırttım yazdıklarımı,
Neden dedim …
Neden sen de hissetmiyorsun bunları…
Bak bu kalbin atmasındaki tek amaç sensin,
Neden fark etmiyor bunu senin kalbin diye,
Kızdım sen duymadan sana…
Çok istedim,
Ama,
Unutamadm seni...
Ağzım söylemese de,
Kulaklarım duydu ismini...
Yalvardım her gece,
Sen görmeden sana…
Elimi uzattım tut diye,
Sen bilmeden sana…
Sen bilmeden sevdim seni,
Sen duymadan haykırdım ismini,
Gül dedim,
Hep gül…
Ama duy dedim,
Sana,
Duyamayacağını bile bile sana…
Sonra attıklarımı geri topladım,
Yırttıklarımı eskisi gibi olmasa da yapıştırdım…
Çünkü sen olmadığın için,
Onlara sarıldım ben,
Onlara ağladım,
Onlara sevgimi haykırdım,
Onlara dayadım üzülünce başımı,
Saçımı onlar okşadı dizine yatırıp,
Onlar ağlama dedi,
Onlar seviyorum dedi,
Senin yerine bana…
Hep seni istedim ben,
Seni yaşadım,
Seni yaşattım hayallerimde,
Hayatımın her şeyinde ,
Her anında seni yaşadım ben…
Yazılar yazdım deftere,
Okuyunca , seni dinledim.
Kaset koydum teybe,
Dinleyince, seni duydum.
Resim çizdim kağıda,
Bakınca, seni gördüm.
Gözlerimi semaya dikdim,
Yıldızlarda seni izledim.
Gül kokladım dalında,
Kokusunda , seni duydum.
Maziye gittim dalınca,
Geçmişimde seni buldum.
Su koydum bardağa,
Yudumlarımda, seni içtim.
Başımı koydum yastığa,
Uyuyamayıp seni düşledim.
Sevilmek için seni sevdim,
Beni sevemeyecek , seni buldum.
Sevilmek için sevdim,
Sevilmesem de ben seni sevdim.
Hepte seni sevicem,
Her zaman da seni düşünücem,
Her rüyamda da seni görücem…
Ben hep ;
Seni yazmak istiyorum,
Seni anlatmak...
Yazdıklarımda görmek istiyorum seni,
Sana bakmak...
Seni onlarda bulmak istiyorum,
Seni aramak...
Dudaklarımla seni okumak istiyorum,
Seni konuşmak...
Hep yanımda ol istiyorum,
Seninle paylaşmak...
Onlar olursa, senin yerine,
Yazdıklarımı severim diyorum.
Onlar olursa, senin yerine,
Yazdıklarıma sarılırım diyorum.
Onlar olursa, senin yerine,
Yazdıklarımla konuşurum diyorum.
Onlar olursa, senin yerine,
Yazdıklarıma aşık olurum diyorum.
Onlar olursa, sevmek yerine,
Bir daha sevmem diyorum...
Onlar olursa ;
Senin deyiminle; Seni hep kocaman severim diyorum…
Neden öyle diyorum biliyor musun ?
Çünki ;
Hayatta sürekli çabalıyoruz,
Güzel şeyler yapıyoruz,
Durmadan, devamlı çalışıyoruz,
Fakat, yarın olacak mı bilmiyoruz...
Hayatın son bulacağını biliyoruz,
Yine de ona tutunmaya çalışıyoruz,
Hiç bir şüphe duymadan,
Çünkü biz yaşamayı seviyoruz...
Yaşamak güzeldir, son bulsa da.
Gerçek gerçektir, acı olsa da.
Ve herşeye rağmen,
Sevmek güzeldir, sevilmek olmasa da...