Babam - 3


bir gün dü
sen yoktun her zamanki yerinde
oturamadım babacığım....oturamadım o sandalyeye
gözlerime hücum eden duygularıma soramadım
dilime gelen sözleri konuşamadım
yüreğim sıkıştı
düğüm düğüm boğazım
küçük bir masa..ve çekmecesi..bir sandalye
geriye bıraktığın en anlamlı
ama hiç beni terk etmeyen
beni derinden vuran bir fotoğraftı
orada oturuşun babacığım..orada okuyuşun
günün beş vakti çekmece çekilir
çekmecede gözlüklerin
kelam-ı kebir saygıyla açılırdı
daha bir aydınlık dururdu
gecekondu evimizin duvarları
hepimize boyutlar katardı titrek sesin
susuz kalırdı damağın dilin..
kah perdeleri çekerdin
kah camekanlı balkona çıkardın
arada bir çekmeceyi açardın
daha neler vardı o çekmecede
iki taraflı bir ayna…bir bıyık makasın
bir kurşun kalem…telefon fihristi…ve boş beyaz kağıtlar
durdum dinliyorum babacığım seni
kimse dolduramadı yerini
bir masa olamadık dinlerken
bir çekmece olamadık sana
bir sandalye olamadık soluk alman için
uzaklarda kaldım..duyamadım sela nı
geciktim çok… kılamadım namazını
ve kabrine atamadım bir kürek toprağı
seni ilk ziyaretimi yazamam…yazamam
içimdeki sızıyı anlatamam…anlatamam..


01.07.2005 / ankara
mustafa kaya