Gönül benden neden isyan edersin,
Kendin ettin, kendin buldun sen…
Her gün bir öncekinden daha betersin,
Bu bela ile yaşamaya, MAHKÛMSUN SEN...

Gidip de, hep o zalimleri sevdinse,
Sen, ağlanacak haline hep güldünse,
Kıymet bilmeyenlere gönül verdinse,
Karalar bürünmeye, MAHKÛMSUN SEN...

Sana bir daha sevme artık, yeter dedim,
Yalvardım yakardım, söz dinletemedim,
Samanlığın seyran olmadığını öğretemedim,
Hayallerle yaşamaya, MAHKÛMSUN SEN...

Kendini, kızgın demirlerle dağladın,
Kul köle oldun, zincirlere bağladın,
Gecelerde sessiz -sessiz hep ağladın,
Gözyaşına boğulmaya, MAHKÛMSUN SEN...

O, seninle bir oyuncak gibi oynadı,
Her şeyini verdin, yine de doymadı,
Seni adam yerine bile koymadı,
Berduş gibi yaşamaya, MAHKÛMSUN SEN...

Yalvarıyorum sana bir delilik yapma,
Ne olur birde sen acıma, acı katma,
Sen SAVCI’nın söylediğini yabana atma,
Mecnun gibi yaşamaya, MAHKÛMSUN SEN...
SAVCI