Irmaklar akıyor göğün derinliklerinde
Saçların rüzgâr oluyor dal görmemiş
Bahçemde
Taşlar topluyorum, rüyaların yerine
Islanmamış yeryüzüdür gözlerin

Puslu yollar, kıvrılıyor sigaramın dumanında
Çayın tütsüsü yetmiyor
Aydınlanmama.
Şarkılar mırıldanmaya başlasam
Kanıyor, yeryüzü bir yerinden
Adımlarım, kan kusuyor;
Baktıkça gökyüzüne.

Ne yapsam olmuyor; yakamozlar yetmiyor
Sensizliğin gözyaşlarına
Çamurdan evler yapıyorum
Ezberi bozulmuş çocuklar gibiyim.
Yırtılıyor beyaz sayfalarım,
Karanlığı görmemiş gözlerinin aydınlığında.

Kırılmamış pencere camlarını arıyorum
Puslu gözlerimin bakışlarında
İklimsiz kentlerin gölgesinde
Kalıyor adım, hangi yana dönsem
Sensizliğe ağlayan yanım.

Yenilmiş gövdeme yüklüyorum kimsesizliği
Sahipsizliğe bürünüyor kimliğim.
Ezberi bozulmuş çocuk gibiyim.
Sensizliğe ağlayan yanım.