"...
Hasret gül açtı
Umudum solmadı..."


Vesveseye tıkılan azat eyle zekânı
İman et yüreğimde onayladım bekanı
Asırlardır yeise direnmekten yorgunum
Sözüm kifayetsizse el basarım Kitab’a
Özlemimin sebebi gözlerine vurgunum

Cana kurban can adar canı candan can sayan
Yaşlanır mı yanında yıllarını an sayan
Lütfedip maşukunu sonsuzluğa sürükle
Yanıp tutuşuyorsan girmek için sevaba
Nefesinle ruhumun yangınını körükle

Hayallerinde yağmur düşlerinde fırtına
Koşar adım ilerle hiç bakmadan ardına
O yara ki yaradır boyun eğmez zamana
Gerçeğe vakıf olan aldanır mı seraba
Gayrı durduğun hata daldır beni ummana

Nazarın yüreğimi düşürürken tuzağa
Götürdü benliğimi yakındaki uzağa
El pençe bekliyorum her emrine amade
Dilediğin zaman çek vicdanımı hesaba
Vefamı göreceksin umduğundan ziyade

Sabrım çelikten değil iştiyakım tamahkâr
Günahıma girmiştir sevda denen günahkâr
Tebessümün dindirsin gözlerimde yaşımı
Ellerin ellerimde teslim olsun hicaba
Huzurla yaslayayım dizlerine başımı

Şimdi tükenen ömre beyhudedir avazım
Sensizliğe itiraz ediyor alın yazım
Bitmeye mecbur kalır hasretinin miadı
Yokluğuma elveda varlığına merhaba
Diyeceğim o gündür mutluluğun miladı

İsmail Koray Şimşek