Yine sen, yine sen...
Rüyalarımı süsleyen;
Saniye, saniye hayallerime giren,
Yine sen...
Yatağımdan kalktığımda,
Kahvaltıdan önce
Cüzdanımdan çıkarıp resmine baktım.
Bana bakıp gülüyordun.
İnan ki
O kadar güzeldi ki
Ay yüzün, sarı saçların...
Attığım her adımda,
Sanki karşıma çıkacaksın.
Çok oldu ayrılalı ve çoktan unutmam gerekirdi.
“Tam tersi oluyor.” desem acaba cevabın ne olurdu?
Yan yana yürüdüğümüz sokaklardan geçiyorum.
Hani bir de elini sıkıca tutuşum vardı.
Bana bakıp gülümserdin.
Oturduğumuz o parklar,
Birlikte yemek yemelerimiz...
O yaşananlar şimdi bir hayal bile değil!

Bugün eve dönüşümde sizin oradan geçtim.
O ince kaşlarını, sarı saçlarını görmek istedim.
Ama göremedim.
O kadar hasretim ki sana;
Birden bire seni gördüm!
Dalmıştım oysa
Ve yanımdan geçmiştin;
Uzaklaştığında farkına vardım;
Ve koşarak sana yaklaşmaya çalıştım.
Çok mutluydum çok...
Anlatılamaz.
Ta ki elinden tutana kadar...
O sevinç kursağımda kaldı ve utanmıştım;
Başkasını sen sanarak...
Bu gözler seni özlemiş hem de çok!
Ama boş ver.
Yine en güzel günümdü bugün.
Çünkü hayal de olsa gördüm seni.
Rüyamdan da çıkmıyorsun ki!
Ne kadar kötü deseler de
En güzel günüm bugündü.
Kalem gibi kaşlarını,
Sarı saçlarını ve ay yüzünü,
Çok özledim çok!
Ne kadar imkânsız olsan da
Seviyorum üzgünüm!
Yeryüzüne bin kere gelsem de
Yalan olsan da
Vazgeçemem!