Ümide Mektuplar-14

Solmaz gül sevdalar tükenmez umut
Gün olurda güneş batıdan doğar.
Cennet ki soyutken olurda somut
Güllerin üstüne rahmetler yağar.

Çırpınır denizler bir damla suda
Ürperir yüreğim bu manzaradan
Uyanık sandığım gözler uykuda
Ruhum sesler duyar ta maveradan

Karışır dumanla bulut iç içe
Seçilemez olur yâr kim, ağyar kim
Zorlanır hayaller anlamsız göçe
Yan yana oturur katil ve hekim

Keşmekeş içinde kıvranır ufkum
Yürüyüp gittiğim bir uzun tünel
Gece tam yarıda kayboldu uykum
Yetiş imdadıma güçte sonsuz el

Açıldı yaralar doldu bin harman
Ey güzel Sultanım, ey Rabbi Rahim!
İzin ver yetişsin imdada derman
Acizim, fakirim senden isterim

Tükenip giderken feri gözümün
Özüm kıyam edip Allah- Allah der
Yüzü yok çıkmaya sana yüzümün
Başka kapı bilmez nereye gider?

CEYHUNİ uyur da sen uyumazsın
İnancı ki tamdır gerisi yalan
İzin ver melekler bir berat yazsın
Dağların ardında olmasın kalan.

20.12.2009
CEYHUNİ
(Mustafa AVCU)