8
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1467
Okunma
...meğer yeterince acı çekince rastlaşacakmış kaderlerimiz,
aynı boylamın enlemsel çizgisinde.
nasılda derin bakmıştın gözlerimiz ilk buluştuğunda
o an etrafımızda dönen bir dünya sanki yoktu
herşey durmuştu
nefes alamıyordum
bir mucizeyi anlamaya çalışıyordum
siyah beyaz bir film karesi gibiydi
karşılaştık
ve orada çakıldık
içimden Vivaldi’nin dört mevsim ezgileri geçiyordu
bir bahar oluyordum bir hazan
ilk cümleyi sen söyle istiyordum
korkuyordum
o bir kaç saniyelik suskunluk
bin asır gibiydi
geçmek bilmedi
birşeyler söyledin sonra
duyuyordum
ama anlayamıyordum
sense ne dediğini bilmiyordun
o an farkettim
sende bir mucizeye bakar gibi bakıyordun
bakıyorduk
inanamıyorduk
bir an elimi tuttun
gerçekliğime inanmak istercesine
kanım çekildi damarlarımdan
işte o an Yaradanın varlığına inandığım kadar
inandım varlığına
Gülay Bulut
Şiirin sahibi
Cevap Yaz