Cümle âlem biliyor, hâlimi efkârımı,
Ben Nereye aidim? Neresi benim yerim?
Çok şükür ki bilmezler öldüren kalp ağrımı,
Bu sır ki söyleyemem, kimlere nasıl derim?

Ne evim barkım vardır, ne dikili ağacım,
Benim bütün sermayem yüreğimdeki acım,
Buna rağmen haklıdır, benim etkıya bacım,
Bunca yıl boşa geçmiş emeğim alın terim.

Gurur öfke hırs imiş bendeki meziyetler,
Üstelik kalp kırarmış yaptığım eziyetler
Dün gece bir dostumun saydığı vaziyetler,
Burnum havada imiş ve de serseri serim,

Kim nasıl diliyorsa keşke öyle olsaydım,
Çizdiği tasarımla robot gibi kalsaydım,
Cennetleri versem de cehenneme dalsaydım,
Hatır için yansaydı bedenim, gerim berim.

Onlar özgür olmalı, her ne yapsalar mubah,
Ben esir kalmalıyım, her işim baştan günah!
Ne mutlu bilgelere, yuh olsun bana vah vah,
Hâla söz anlamıyor incinmez gönül erim.

Asayişi bilir mi? Candan seven âşıklar,
Çile suyundan içer, dert aşını kaşıklar,
Muhabbet erbabına can yakıcı ışıklar,
Can ufkundan doğunca tükendi gözde ferim.

Herkes Musa kesilmiş Firavun yanlısıyım!
İbrahim meşrebine Nemrut’un şanlısıyım!
Bütün vahşetler benden her suçun zanlısıyım,
Dilerim ki Mevla’dan kendime olur şerrim.

Dalalet sahrasının, başıboş insanları,
Anlamak istemezler, kör olmuş izanları,
Keyfince kursalar da, mihenksiz mizanları,
Her zamanda her yerde, daima Allah kerim.

Yüzüm hepten kızardı sardı yine al alı,
Birçok öğütler verdi, bedeli çok pahalı,
Ne güzel kullar varmış en kötüsü yaralı,
Tenekeden ucuzmuş geçmez akçeymiş zerim.

20.12.09………………..Mustafa YARALI