1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
839
Okunma

yolların sefalet kokulu boşluğunda yürüyorum
hislerimin gözü açık..
içimde korkunun sessizliği,
duyguların en acilini arıyorum...
sevincim kursağımda geçmeyi bekliyor...
dudaklarım bir şarkının nakaratını tekrarlar gibi
ölümü sayıklıyor...
uzaktan sesini duyuyor belki..belki yaşıyor...
ruhum belli ki toprakaltını özlüyor...
gözlerim sağlamasını yapıyor ’hayatın’
her işlemde ’yaşanılmaz’ çıkıyor..
yıllara saygıyı öğretiyor karıncalar
zaman süpürerek ilerliyor...
bedenim ağlamıyor...
sadece..
yağmurda kalmış bir sabun gibi
her damlada eriyor...