Bakış açımız ve sevgimiz karşılıklı dostum. Aynı pencereden bakmıyor oluşumuz bahçemize birlikte sahip çıkmamıza engel değil; Birlikte emek verilen fidaları sulamak zor değil. Bu ülke bizim ülkemiz... Keşke bu anlayış ve hoşgörüyü paylaşacak insanların sayısı daha da artsa, emin ol bu ülkenin sırtındaki kenelerden kurtuluşu bu anlayışta...
Sevgiyle, saygıyla Ayvalık'tan dostça selamlarımla.

68 kuşağı neye baş kaldırdığını bilen, bilinçli, pek çok baskıya rağmen bir şeyleri değiştirmeye çalışan, neyi değiştirmeye çalıştığını anlayan bir kuşaktı: Ayakta durmasını daha iyi becerebilen bir kuşaktı o…” (Varlık Dergisi, Ağustos 1998)

Belirli bir birikim sonucunda Paris’te, Üniversitede başlayan bu hareket kısa zamanda diğer ülkeleri de sardı. Seslerini yükselttiler, yürüdüler, yazdılar, konuştular, protestolarını etkin bir biçimde duyurdular. Ancak bu kuşağın başı kısa sürede ezildi, zira egemen otoriteye aykırı düşüyordu. Temsilcilerinin bir kısmı işkence ve tutuklamalarla karşılaşırken, protestolarını “suç”(!) sınırlarına taşımayanlar bile sistem tarafından acımasızca cezalandırıldı. Doğal olarak gelişen tepkinin; diğer bir deyişle, bir tür korunma mekanizmasının kurbanları oldular.

Peki bu kuşağın mensupları nasıl insanlardı?

Onlar birer idealistti. Umutları, ileriye dönük planları, hayal kırıklıkları olan idealistler…Ama daha da önemlisi, DÜŞ’leri vardı onların. Yasaklar çoğalınca, düşler ağlardı oysa. Nitekim öyle de oldu.

O kuşak, dünya insanının yaşamına neler getirdi? Önemli olan budur işte!

“68”i izleyen dönemde, bu kuşağın başını ezmek yeterli olmayabilir düşüncesiyle, dünyayı yöneten güçler tarafından sosyo-ekonomik ve politik anlamda bilinçli ve planlanmış bir hareket başlatıldı. Sınırları mümkün olduğunca açmak; uluslararası şirketlerin top sahalarını genişletmek; dünyaya egemen olması arzulanan, oldukça sıradan bir tür tüketim ekonomisi ve popüler kültürün temellerin atmak; böylece bireylerin birbirinin kopyası olduğu ve averaj birikime sahip, de-politize edilmiş bir “tüketim kuşağı” yaratmak; adaletsizlikleri, düşünceyi, merak ve araştırmayı unutturup gençleri popüler markaların bağımlısı haline getirmek… Bunları elde edebilmek içinse, bazı değerleri yok ederek onların yerine yalnızca para ve maddesel kazanç bağımlılığı yerleştirmek.

Ve sonuçta böyle bir kuşak yaratıldı…
İşte bu nedenle bugün anlyamazsınız... Şiirle yoruma saygım sonsuz, ama hiçdeğilse dil kullanımına, sözcüklerin yazılışına dikkat etseniz ...
Ben size,
Neyi anlayalım ki
Siz kimsizin
......diye hakaret edercesine yazmadım hiç, yazmam da; kulandığımız cetveller farklı boyutlarda...
Aynı bakış açısı ve aynı frekansta olmadan da uygarca tartışabilir insanlar. Ama tartışacağı konuyu kulaktan dolma değil araştıırsa..
Bu gün çocuklarımız ve Ülkemiz aynı dertlerle değil, bölücüler, işbirlikçileri ve emperyalizmin dayattıklarıyla uğraşıyor.. "Ayıya bir kolunu kaptırırsan
arkası gelir saldırılarının" Taa o yıllarda suçladığınız kuşak da bunu savunuyordu.
Üzüntüm, ne yazdığımı anlayamamış olmanız, ne diyor bu adam diye hiç değilse diğer yazdıklarıma baksaydınız; bu kadar sert yazmanıza da gerek kalmazdı. Aynı havayı soluyorsak önce birbirimize tahammül etmeyi ve saygıda kusur etmemeyi öğreneceğiz. Başka yolu yok.
Esen kalın.

Eminim daha bir araya geleceğimiz fırsatlar olacak.
Benim de kusuruma bakmayın, Ali Sel ve Kardanadamla hasretimiz dilimizi de gözlerimizi de bağladı herhalde.