HER ŞEY ONA EMANET

Zaman geldi gülüm, gidiyorum
Sen yine İstanbul’u Çamlıcadan seyret
Bana düşen yer bel ki Bitlis bel ki Erzurum
Sen Allah’a vatan bana emanet..

Her sabah bıkmadan sen kaldırırdın beni
Şimdi ben senden önce uyanacağım
Kışın ayazında hasretimle saracağım seni
Belki de Cüdi dağından sana el sallayacağım

Sen yine kız kulesini seyret derinden derine
Denizdeki martılardan ben sana bakacağım
Ben yoksam sen yalnız git Eminönü’ne
Belki de sana Isparta’dan selam yollayacağım

Sabret gülüm sevda hasreti bükmesin belini
Ben seni bıraktığım yerde bulacağım
Sen gece yatağında uyurken, uzat elini
Beklide uzanıp Toroslardan, elini tutacağım.

Sen sevdaya dair düşler görürken gülüm
Ben gece iki-dört nöbetinde olacağım
Ben sana doyamadan neylesin beni ölüm…
Sana kavuşmak için her gün şafak sayacağım

Bak göreceksin kar gibi eriyecek şafak
Bir gün diyeceksin şükür bitti nihayet
Bir elimde silah bir elimde sancak
Sende, bende, vatanda Allah’a emanet

ABDULKADİR MERT

Not: Askere Giderken yazdığım şiiri sizlerle de paylaşmak istedim.