2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1115
Okunma
Bisikletimin yuvarladığı tozlar,
Boynumdan ileri doğru aşıyordu,
Boğazıma düğümlenen bir avuç toz,
Pedallarımı tersine çeviriyordu.
Yolun ulağına dikilen çöp tenekesi,
Beni durdurup ehliyetimi sordu,
Derken yeşillikler arasına karıştım,
Sonra mavi bir havuzla tanıştım.
Çürümüş beyinlerin başında,
Çağdaş sandalyenin mahkûmları,
Birbirlerini suçluyorlardı,
Sağır hâkimin huzurunda.
Asabileşen ihtiyar bir kadın,
Gözlerini mâziye uzatıyordu,
Hırçın gençleri azarlayarak,
Onlara tarih dersi veriyordu.
Güzelim park cıvıl cıvıldı,
İnsanlık benliğine dönmüştü,
Yaşlıların yanındaki çocuklar,
Ölü ruhlara can katıyordu,
Bisikletim oradan hızla uzaklaştıkça,
Objektifime yeni görüntüler takılıyordu.
31 Mayıs 1992/Konya
5.0
100% (2)
Cevap Yaz