BEYOĞLU GİBİ BİR KADIN (21)

Beyoğlunda bir kadın ihtiyar mı ihtiyar
Per perişan pejmurde ama çekmiş mavi far
Kırışmış yanağına bolca sürmüş allığı
Kırmızı rujla çizmiş olmayan dudağını

Titreyen elleriyle akordeon çalıyor
Derin bir nefes alıp şarkıya katılıyor
Yarım boyalı saçı, dökülmüş üç tel kalmış
Gençliğini vefasız sahte ışıklar almış

Hem çalıp hem yürüyor ıslak kaldırımlarda
Hayatı boşa geçmiş karanlık umutlarda
Şöyle durup yaslandı bir sokak lambasında
Kalmamıştı dermanı güçsüz bacaklarında

Karnı açtı bütün gün yememişti bir lokma
Yoktu ısınacağı etrafında bir soba
Düşleri sona erdi sahte renkli dünyada
Kaybetti her şeyini bu uğurda bu yolda

Feri sönmüş gözleri ağır, ağır kapandı
Dağılmış ökçeleri parke taşında kaydı
İstemiyordu artık yemek için bir şeyler
Bir bardak şarap verin lütfen hanımlar beyler

Kendi mırıltısını duyamaz oldu artık
Son nefesini verdi bir yıldız kaydı yazık