kitabesi kazınır ömrüne yanılsamanın
ağıt yakar gözlerin kimsesizliğe
yabanıl tenlerde
bin yıllık bir ağaç
bin yıllık uykusuzluğunu saplar bağrına
sancılı
kırılgan bir nehir çağıldar
mor
daha mor
daha da mor bir düşün kucağına

yazgının rüzgarına nazlı nazlı salınan gönül
saplama delişmen bakışlarını göğe
tomurcuklandığın dala tutunamazken
yol aklının kanatlarını
diz kırıp otursun dizin dibinde

gün gelir
aşkın dergahında boynun vurulur
rayihada yavşan kokusu
mavi kelebekler uçuşur toprağına

sözde sevgiler
hayalet sevgililer
kendimi kandırışım
kendime baş kaldırışım
putlaştırılmış bir sözcüğe
yüz yıllardır tapınışım

uyduruk bir sevda beleyip gözlerine
ömrümün tam ortasına
kırılma noktasına
kimliği meçhul bir el’in savurduğu
sen !
hiç dinmeyen fısıltı
hangi kehanetten yamandı ömrüme
hoyrat gözlerin

varlığın değirmen taşı boynumda
öğütüp ömrümü kül eyler
yokluğun bir başka yıkım

sızımli bir yaradan süzül benliğime
arala biraz tenimi
arka sokaklarımın köhneliğinde yürü
hazan rüzgarıma karıl biraz

bak! bir çingene raksa durmuş
kor alevler üstünde
göçebe bir adım talan ediyor bahçemi

hangi iklimde çiçeklenir nisan
eylül nereye dökülür
hangi denizin bağrında uyur ida dağları

karıştırıyorum artık !
bir kelebek ile aşkın ömrünü

bir bir kayıyor sözcükler anlamlarından
kayıyor gözlerimden yüzün
ölümündür
dilimin ucundan sızmayı bekleyen
son söz....



11 aralık 2009


suna hemengül