Aylar oldu ayrılalı..
Gece gözlerin geldi aklıma.
En gizli en örtülü yerin..
Cömert,cefakar,hep nemli,
Arzulu teninden bile gizli..
Nedir gözlerinin arkasındaki gerçek?
Neye susuzluğun?
Ne desem açılır gözlerinde ki örtü?
Sonra,çok sonra duydum..
Birisi varmış hayatında.
Birgün çıktınız karşıma..
Düşleri solduran,
İnsanın kendisini kandırmasına bir an dahi izin vermeyen
Hayatın kuralları gibi,çıktınız karşıma..
Ne kadar sahteydin,
Ne kadar kendindin..
Ben seni en çok ruhun,kalbin için mi sevmiştim?
Yoksa tenime yanlış bir kader gibi uyan o ışıltılılı tenin için mi?
Yoksa ruhundan,varlığından,
Işıltılı teninden daha örtülü olan gözlerinden çok,
Sana bile rakip olan o doyumsuz,başıboş,
O küstah şehvetin için mi sevmiştim?
Karanlıkta bir bakışın yetti yanlış sevgimi anlatmaya..
Kurtuluş sandığın insanlar ve mekanlar,
Senin en büyük tutsağın olmuş artık..
Çürümüş çicek kokuları geldi burnuma.
Başkalarının koynunda,
Çürüyüp solmaya yüz tutan çicek kokuları..
Çicekler nasıl çürüyorsa,
Bana emanet ettiğin sevginde öyle çürüdü.
Koynumda sevginin emanet çicelkeri solmaya yüz tutarken,
Artık yeni bir başlangıç diliyorum hayatımdan...