Kısacıktı boyu gecenin

Uzun bir yalnızlığa açılıyordu
gözleri

Yüzünün anıya karıştığı kalabalıklarda

Yetkin bir sevinçle sıçrıyordu
sevdaya

Bulutların aydınlığıyla yıkanıyordu kırık
silueti

Gözlerinde coşkunun şimşekleriyle koşuyor

Yüreğindeki şarkıyı fısıldıyordu

İşte en güzel şarkıyı söylüyordu

Pencereler açılıyordu
teker
teker
Dinletiye geçenlerin şaşkınlığı durdurmuyordu onu

Kendiyle
kendi arasında
gidip geliyordu
Geceyi arşınlıyordu ses

Deliyordu yürekleri duyguların
keskin tutkusu
İçinde çokça bulunduklarıyla
kendini çoğaltıyordu
Durmakta neyin nesiydi

Esti en deli rüzgar gibi

Çoğalttı kendini
YOK laşana dek
Neyi dese hiçlikti
Soğuk ve terk edilmiş bir gecede
"Lal" oldu

Herkesler geldi kapısına

Kimsecikler yoktu

yok yok tu
tu yok tu

tu yok yoktu