O sabah ki
Sıyırır kendini geceden
Gözlerindeki çığlıkların sesini duyarsınız inceden
Zor olmuştur aklanması
Ve bitmiştir gecenin koynunda saklanması

Beklerken bir kuytuda sırasının gelmesini
Karanlıkta kelebek uçurmaya çalışanların
Bir bir kırılan boyunlarını
Seyrederek beklemek yaralar sabahı

Hep bir sıfır yeniktir geceye
Dili de yoktur ki derdini döksün heceye
Güneş kanatlı umutlara
Tek tek bularken zifiriyi
Silmek sabaha düşer
Güneşten çamurlu ayak izlerini

Halbuki ne de masumdur
Yeni doğan bebek misali
Serin suyun ilk yudumu gibi
Ya da çiçeğin tomurcuk hali gibi
Heyecanlı ve tutkuludur

Yaşlı ve esmer gece kadar
Yoktur umitsizlik tecrübesi
Bilmeden pür neşe başlar güne
Dokunur tek tek geceden kalma her şeye
Ne yazık ki
Sadece dehlizlere uzanmaz eli
Bu nedenle kızıldır hem ilk hem de son demi...

ASLI DEMİREL...