Fırtınalı bir gün.
Beklemek gerekti hava,
Durulsun.
Yok canım, bu can kaç
Fırtına yendi, kaç dağ aştı,
Bunlar bir tümsek kalır.
Beklemez bizi yarın,
Bu dava dağdan büyük ya.

Keskin bir ıslık duyuldu...
Artık büyük beyaz yorgandı
Kefeni, sardıkça sardı.
Koca bir muammaya sarıldı belki,
Ölüm beklemedi, vakit tamam dedi.

Takdir edilmiş bir hayat
Kimi inanır, kimi anlamaz ya,
Sonuçta insandır; gönül bu
Koca bir milletin sığdığı,
Artık atmıyordu.
Soğuktu bedeni, can çoktan yükselmişti.

Geride onca mücadele içinde
Dimdik ayakta kalan,
Yılmaz bir irade.
Kim unutur ki Rahmetliyi;
Hani deniz kıyısında yıldızları kurtarırken,
Birbir denize atıyordu ya,
İşte fark burda;
İçimizde böyle yiğitçe,
Mertçe yaşayıp,
Tüm namertlere boyun eğmeyen,
Kardeşi kardeşe kırdırmayan
Koca bir millet ülküsü taşıyan biri
Yaşadı.
O kişi bir tek deniz yıldızıydı.
O ulaştı denize; fark burda.
Yazıcıoğlu gibi inandığın gibi yaşarsan
Farkın olur diğer insanlardan.

(Muhsin Yazıcıoğluna Allah’tan gani gani Rahmet diliyoruz)

(Aralık 2009)