10
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1157
Okunma

Adam
Kendi gölgesiyle bile kavga edebilirdi
Yalnızlığı
Dolaşmasaydı ayaklarına...
Hatta kapı önüne çıkar
Düşlerini beklerdi nöbet nöbet...
Aynada gördügü
Gözlerine yabancı
Ruhuna aykırı ve serseri hayallerin
Kölesiydi...
Kadehini kaldırdığı
Geceler dökülürdü avuçlarına...
Toplayamazdı
Gökyüzünden düşen yıldızlarını...
Hep bir gülüş
Gizlenirdi yüzündeki cizgilerine
Yakıştıramadığı
Denizler kadar küfür bilirdi de
Boğulurdu kendi dilinin
D/ipsizliginde...
Adam
Kimse/sizliğiyle bile kavga edebilirdi
Bir kadının s/gözleri
Dokunmadan önce...
Bilirdi ki
Ismarlama hayatlarda bir oyuncudur o
Sahnesinde alkışlar hep
Kendi kendine...
YILDIZ
5.0
100% (2)