acı olan bu aşkın bitmesi değildi.
göz yaşlarının ardın sıra ayak izlerine düşmesiydi
sen yalnızlığı perde gibi çekerken ömrüme
gidiş yollarının gelen trafiğini hiç düşünmedin
hangi aşkın sancısı bir ömür sürmüş

seni unuttum…üzgünüm

yıldızların şavkında az şekerli kederleniyorum
daldırmışım ayaklarımı ayın serin sularına
hiç umutlanma
bir parça seni düşünüyorsam namerdim
aklımın senle ilgili yanlarını ameliyat masasında bıraktım
yeni doğmuş bir kelebek kadar özgürüm

sek yaşıyorum hayatı bildiğin gibi değil
sevmek adına ne varsa yastık altında saklıyorum
her geçen gün değer kaybediyor
değersiz bir heykel gibi bakıyorsun yüzüme
düşüp kırılsan santim kadar üzülmem

yüzünden düşen arsız bakışın
aklımın barajlarını bulandırmaya yetiyorken
inzivaya çekiliyor ömrüm depreşen yaralarıyla
dün gece oldu her şey,yakamozla birlikteyken

seni unuttum…üzgünüm…

kucak dolusu ağlasam da takma kafana
bitirmek yiğitlikse
bereket versin bitirdik işte

Osman Coşkun