İstanbul konuşur memleket susar
Akşam olunca
Ben ve tüm martılar
İnzivayı kendimize mesken belleriz
Dilimizde orta çağdan bir türkü
Ve tek ortak noktamız bu orta çağ türküsüdür
Akşamın habercisi bir duble rakıdır birazda
Hani saçaklara güneş düştüğü vakit
Herkes çekilir inziva-i meskene
Derler; “vakit tamam, akşam diyordun işte oldu akşam”
Abbas olmasa da fark etmez

Küfür denilen dile burada yakışır
Memleket kurtuluş savaşları verir
Biri gider biri gelir, masalar susar
Sandalyeler gıcırdar
Aklıma Farid Farjad gelir
Kadehler ağabeyimize kalkar
Akşam olunca bardaklar ayaklanır
Keman konuşur
Ben ve tüm martılar
İnzivayı kendimize mesken belleriz

İnziva-i mesken sahibi Farid ağabeye kıl kapar
Der ki; “içmeden sarhoş oluyorsunuz”
Dinlemeyiz sözünü keman konuşurken
Laf aramızda Farjad ağabey feryat ederken
Kadehler daha bir efkarla kalkar
İnziva-i mesken küfrü bilemiştir
Neyzen der ki; “küfür dilin cilası”
Parlat Yusuf ağabey, yakışır aslanıma

Konçerto nihayete ererken
Derler ki; iyi geceler
Hakikat rüzgârı eser
Mum yalancıdır bilirsin
Yatsıyla beraber söner…

Keyfimin kahyası birazdan gelir

Unutturma kahya
Hayyam’ın mezarına şarap dökeceğiz sevabına…

Osman Coşkun