13
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
2015
Okunma
İLK/LER…
Alevli toprağın, çıplak ayakları
Temiz, acıtmaz, yalınlığı.
Gece mehtap,
Gündüz Güneş
Her zaman aydınlık etrafı…
İlkidir mutluluğu, unutamadığı.
Bir bebeğin ürkek adımları
Yüzünde gül, Ay parçası
Bir bahçenin kokusu yayıldı…
Her mevsim aynı,
Görmez hiç, düşen yaprakları
Kutupta bile, üşümez avuçları.
Hiç solmaz denilir, gül ağaçları…
İlktir yazılan, ‘’Sen – Ben’’i
Düz yazılan ve şiirleri,
Yalındır yine…
Hatası dahi sevilir,
Seçilmez, çirkinlikleri.
Ekmek ve su tadında,
Gıdasıdır, verilen nimeti…
Bilinmez,
Çoklu rüzgârın farklılığı,
Yanan bedenin
Sandığı ferahlığı.
Toprak savrulmuş en incesine,
Yayılmış kırıntıları…
Göğün karanlıklarında,
Kaplayan siyah bulutları,
Geceye sarsılan, gök gürültüsü
Bir yıldızdı kayan,
Sessizce…
Janset.
5.0
100% (8)