Yıkıktı; ama harabe değildi bu şehir
Üstüne sisler çökmüştü sadece
Gece korkulu,gece zifiri ne yazardı san ki;
Deler geçerdik sevgilim,
Şimdi sen yoksun
Haritadan da silinecek bu şehir.
Hangi enlem, hangi boylam olduğu bilinmez ,
Adına aşk koyduğumuz yerde kalır yalnız,
Sen yoksan yıkılır bu şehir.
İstersen şimdi git.
Yanında götür bütün aydınlıkları.
Beni karanlıklarda bırak.
Harabeye dönsün bu şehir.
Seninle bilinirdi sokaklar,
Caddeler kapı numaram.
Seninle tanınırdı adım.
Odama seninle dolardı ışık.
Yastığım seninle ısınırdı.
Aynada senden kalırdı bir bakış
Bana acıma onuda al.
Şimdi gitmek istiyorsan git.
Ama unutma ,bu şehirde önce ben ölürüm..
Yerle bir olacak hayatım.
Işığı sönecek tüm sokak lambalarının.
Kapılar ardına kadar kapanacak.
Mahf olurum anlayacağın.
Odanın tam ortasında asılı kalacak bir adam.
İntıhar sesiyle uyanacaksın bir sabah.
Hıçkıra hıçkıra ağlayacaksın bilirim.
Ama hiç bir şey eskisi gibi olmayacak.
Sokaktan çocuk sesleri duymayacaksın artık..
Pazarlar kurulmayacak kapı ardına.
Benden sonra sende öleceksin.
Yıkılacak bu şehir....



’Yanımda olmasanda aynı şehirde nefes almak bile güzel
’İstanbulda bir aşk üstüne.
Bir aşkın intıharına bu sitem.
FİKRET EDİŞ
04/10/09