Hep ağlayacak mı gözlerim
Sol yanım hep acı mı duyacak
Anladım mutsuzluk peşimi
Bırakmayacak

Geceler sabah olmayacak
Anladım hep hüzünler saracak bedenimi
Yalnızlığımla paylaşacağım kederlerimi
Ben hep böyle gözyaşı dökeceğim
Ama derdimi kimselere söylemeyeceğim
Sabırla sonumu bekleyeceğim
Yâda
Bir buz misali eriyeceğim
Eriyip yok olacağım

Geçen yıllarıma dönüpte baktığımda
Bir burukluk kaplayacak içimi
Sol yanım yine acıyacak
Geçti diyeceğim uğurlar ola
Elveda diyeceğim çocukluğuma
Gençliğime ve hayallerime
Ben hep böyle gözyaşı dökeceğim

Beyaz mutluluk demekti
Beyaz gül bizim en çok sevdiğimiz çiçekti
Mutluluk bir kelebekti
Konmadı beyaz gülümüze
Mutluluğu yakalayamadık
Galiba biz treni çoktan kaçırdık.

Yıllardır onu ne çok sevdiğimi
Ne çok değer verdiğimi anlatamadım
Korkular yaşadım
Onu kaybetmek korkusu
Bir gün benim yerime
Başka sevgiler girerse kalbine
Beni başkalarıyla kıyaslarsa diye
Başkalarına benden daha çok değer verirse
Önemsemezse üzüntülerimi
Paylaşmazsa kederlerimi
Gözlerime bakıp seni artık sevmiyorum derse
Öylede oldu korkularım kâbus oldu
Yüreğim hüzünle doldu

Hayatta hiçbir şeyi başaramadım
Hayat okulunda sınıfta kaldım
Şimdi tek başınayım
Hemde yalnızım
Mutsuzluk ve gözyaşı benim göbek adım
Biliyorum bu günleri de atlatacağım
Yüce rabbime sığınacağım
Yalvaracağım yalvaracağım
İnşallah bende bir gün mutlu olacağım
Gelinlikle girdiğim bu kapıdan
Geri kefenle çıkacağım.
Hayattayken gülmeyen gözlerim
Hiç olmazsa öldüğümde gülsün isterim

BİR DAMLA GÖZYAŞI