Bir bir kopuyor yapraklar dallarından,
Ölümün soğuk nefesi vuruyor dallara.
Ne dalın, nede yaprağın çaresi var
Bitap olup gitmişiz biz ağlamaktan.
Günlerimiz sayılıdır bu yalan Dünya’da,
Topraktan gelen mis kokusu
Ve toprağa ulaşacak bedenlerimiz.
Yarının hiç bir garantisi yok
Bir bir silinecek hatıralarda kalan silüetimiz.
İşte bir bir dökülmeye başladık bu Dünyadan.
Yarınlara aldanmıştık ve kanmıştık.
Hiç hesapta yokken ölüm fikri zihnimizde
Biz bu Kainatın güzelliğine kanmıştık.
Bu gün bir kişi daha verdik toprağımıza,
Bir kişi daha düştü yanılgılarla belkide öbür tarafa.
Yarın belki bir yüz daha düşecek
Belki bu ben olacağım bunu kim ne bilecek.
Bir bir düşüyoruz dallarımızdan toprağa,
Ve savuluyoruz bir rüzgarla bilinmez kollara
Bildiğimiz tek doğru var Yüce kitapta yazılı,
Belki bir cennet, belkide cehennem olacak
Kaderimiz anlımızda kazılı.
Dün yanımda olanlar bu gün gittiler,
Yarınlar çok yakın aslında
Silinecek yüreğimizden bütün silüetler.


Gürsel Pal