1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1322
Okunma
bir güldün gül bahçesinde gülümseyen,
sonra bana güldün
geldin en dikenli bahçelerin sıyrılıp dikenininden,
sonra bana güldün
taakati kalmamış bir toprağın
gübre kokulu vakitlerinde su oluyordun toprağa
toprağa can verip,benden alıyordun,
gülüyordun toprağa
güller soluyordu
solumuş zamanların sarhoşlaşmış vaktiydi karanlık
sen bana güldün
pili bitmişti robotlaşmış insanların
bitmeyen pil oldun insancıklara
onlara güldün
rüzgar savurdu saçlarını
kıskandım
yoksa rüzgara da mı güldün?
kimse bilmezdi senin gülümseyen bir gül olduğunu
gül bahçesinde
hele ki bana güldüğünü kimse görmezdi
herkez seni dikeninle tanırdı
sonra soldun
bana soldun
bense
hep
seni
soludum
...
25.11.2009
5.0
100% (2)
Cevap Yaz