Ölürsem kim ağlar ardımdan
Kim hisseder yokluğumu
Ömrümdeki sevdiklerim
Ömrümden çok sevdiklerim
Ölürsem kim ağlar ardımdan
Yanarmı sevdiğimin yüreği
Bir zaman onun için ağlarken
Şimdi benim için oda ağlarmı

Dünyaya hiç güvenim olmadı
Dikili bir tek dalımda
Şiirler yazdım sayfa sayfa
Kitaplar okudum
Ölüm kokan her satırında
Acıtmazdı hiçbir şey inan
Sevdanın ruhumu acıttığı kadar
Üzmezdi hiçbir şey beni
Onun hayır deyişi kadar

Ve ansızın çekip gitmek istiyorum
Gitmesem haykırışlarım yırtacak geceyi
Gitsem bir pişmanlık bin zulüm
Artık zehrimdir kara sevdan
Kınından çıkmış hançer misali
Keskin ürktücüdür gözlerin
Ve ben her bakışta yeniden ölürüm
Azrail değildi ki canımı alan
Tabutlara sığmak isteyim
Sana isyanımı bastırmaz asla
O iyi niyetli duaların

Ölürsem kim ağlar ardımdan
Kim hisseder yokluğumu
Adıma türküler yazılmaz ama
Yürekten ağıt yakan bulunur elbet
Artık sevgim emanetimdir dünyaya
Çünkü ihanetimdir tanrıya

Ölürsem kim ağlar ardımdan
Kim hisseder boşluğumu
Sonbaharındayım ömrümün
Bakın gün ölüme dönüyor
Bedenim ölsede
Bu yürek hala hepinizi çok seviyor