Türküler yaban gülü, türküler kır çiçeği
Anam dilinde ninni, babamda yanık çıkar
Kimi turna avazı, kimi kulun gerçeği
Düğünde davul çengi, ölümde ağıt çıkar

Gurbet diye seslenir, ozan dağı aşınca
Türkü diye ses verir, sazın teli coşunca
Mızrap bir başka vurur, tezeneye şaşınca
Her ozanın dilinden, gurbete sövüt çıkar

Kendinden doğar türkü, kendi ile yarışır
Bozlağı, uzun hava birbirine karışır
Sonbaharda gazeldir, yaprak gibi buruşur
“Gamlanma Gönül” diyen nasihat öğüt çıkar

Gün gelip de bir gün türkü ölmüş deseler
O an ülke ölmüştür, kara kanlar kusalar
Yalan ise şairim, lime lime keseler
Kefenimin cebinden, kalemle kâğıt çıkar

Türküsüz kaldığımda beni öldü sayalar
Son duyduğum ezgiyi kefenime koyalar
Tek dileğim odur ki, Türkü ile yuyalar
Bu gittiğim yolculuk, o zaman ona çıkar

Cemil der ki türküler, benliğimde yaşıyor
Çıkmaz ki yüreğimden, bedenimi aşıyor
Mızrabın her teması, bam telimde ışıyor
Sivas misali belki, yanar da sona çıkar


Cemil YILDIZ
21.11.2009

www.turkuradyo.net. "Dostluğun ve Kardeşiliğin sesi, türkülerin doğru adresi.