Bir kadın vardı.
Adı “Asmin” di.
Asmin…
Güz gülüm, yenik sevdam.
Sevdim, onu çok sevdim.
O tertemiz hayallerimin kadını,
Masmavi denizler gibi uçsuz, bucaksız…
Çılgındım, asiydim deli poyraz gibi
Yalansız ve riyasız…
Hep sevdasına eserdim.
Hani kaşı eğilse, ayaz keserdim.
Yüzü asılsa hayatıma küserdim.

Bir kadın vardı.
Adı “Asmin” di.
Tertemiz sevdası,
Bir tek duası vardı.
Bir bakışıma kesilir, yırtılırdı bağrı,
Bir baştan bir başa bıçaksız ve de silahsız…
Hani başım eğilse, dünyası kararır mı? kararırdı.
Öyle çok severdi ki…
Her secde, her ayet, her vakit,
Benimle bir yakarırdı.
Tutkulu, umutlu ve deli dolu,

Bir kadın vardı.
Adı “Asmin” di.
Eşi benzeri yoktu.
Güz gülü gibi, duru ve narindi.
Biri yan baksa panter kesilir.
Sevdiğine titrer, sahiplenirdi.
Tertemizdi, yalansız, riyasız…
Ve ben ona tapıyordum.
Diz çöküp desti izdivaç diliyordum
O bana naz yapıyordu.
Ama biliyordum beni çok seviyordu.
Onun adı “Asmin” di.
Dorukların çiçeği, vazgeçilmezim…
Canımdaki can, “Asmin”im, imkânsızım…



Celal Şahbaz (yorgunkalem)