Namluyu terk etmiş hayâsız kurşuna misil,
O sarf edilen sükût bozucu talihsiz ifadeler…

Kustuğun onca cümlenin hazmı kolay mı?
Sen kolay mı sandın öyle ani ölümü?
Bil ki, inkâr da nafile bu vakit, bu mevsim de,
Mevzu ihanetse eğer kan kaynar mı hücrede?

Ve sen,
Söyleyebilir misin rengi nedir kalleşliğin?
Hangi ara sancılarda doğdu bu üryan, bu safi?
Bu evlat acısına emsal ciğer deşen kalleşlik.
Ve,
Hangi ‘ar’da ikrar görür ki bu eylem, bu onursuz tabiat?
Şahit ol ey gönlüm,
Hiç böyle bir hicran gördü mü bu kâinat?

Haydi, git şimdi.
Git namerdin dahi ürkerek izlediği,
Ey vicdansız, ey melek yüzlü kancık suret,
Sensiz bir yanım hep yarım kalacak ya,
Varsın diğer yanım da felç kalsın.
Ne çıkar?
Artçı depremlerle sarsılıyor olsa da her hücrem,
Al götür.
Yalan sevdan sende, anılar bende kalsın.

Şimdi,
Bu kalbe olan soysuz seferini tamamladı ya aşkın,
Lakin gönlümün direncine de ihanetin dahi şaşkın…


Celal Şahbaz (yorgunkalem)